kvæði dagsins

rúmri hálfri öld áður en Ingólfur og Hjörleifur héldu af stað frá Noregi að nema Ísland orti Po Chü-i þetta kvæði austur í Kína. Vésteinn Lúðvíksson þýddi:

HÁTÍÐ

Ég er á fertugasta og níunda aldursári.
Jafnvel sólin virðist gömul og þreytt.

Í kvöld er verið að fagna einhverju. Tunglið
er meðal gestanna og lýsir upp himininn.

Álútur held ég um hnén og velti vöngum
yfir því sem varð og ekki varð – þegar

vitlaus stelpa og ruglaður strákur kalla:
Hvernig væri nú að drífa sig út og dansa!